10.  Budynek Centrum Kultury 105 - wzniesiony w 1871 r. Do końca II wojny światowej w tym budynku znajdowała się sala koncertowa i teatralna oraz restauracja. Przejęty w 1945 r. przez Wojsko Polskie został przeznaczony na teatr „Domu Żołnierza”. W latach 1947 –1949 siedziba Teatru Objazdowego, a następnie Teatru Miejskiego, Wojewódzkiego Domu Kultury do 1998 r. Obecnie mieści się tu Centrum Kultury 105 z salą Kina „Kryterium”, pełniącą również funkcje koncertowe. 

11.  Neogotycki budynek Poczty Głównej – wzniesiony w 1884 r. jako siedziba Naczelnej Dyrekcji Poczty i Urzędu Pocztowego na miejscu dwóch budynków, wynajmowanych od 1858 r. Na dziedzińcu Poczty w tym czasie wybudowano powozownię. W latach 1906 – 1908 dobudowano skrzydło wschodnie. Rozbudowa poczty związana była z rozwojem komunikacyjnym regionu. Już w 1803 r. w Koszalinie znajdowała się stacja poczty konnej, która działała do 1911 r. W budynku mieścił się również Urząd Budowy Telegrafu. Założenie wpisane do rejestru zabytków pod nr 1236 dn. 05.02.1993 r.

12.  Gmach Rejencji - wzniesiony w latach 90. XIX w. jako siedziba władz rejencji pruskiej (pruska jednostka administracji, odpowiednik województwa). Budynek wzniesiony w stylu eklektycznym z elementami secesji. Urzędowali tutaj kolejni prezydenci rejencji koszalińskiej do 1939 r., kiedy siedzibę tego urzędu przeniesiono do nowo wybudowanego gmachu. Po II wojnie światowej obiekt wraz z kompleksem przyległych budynków administracyjnych został przekazany na siedzibę komendy wojewódzkiej milicji; obecnie siedziba Komendy Miejskiej Policji.

13.  Neogotycki budynek polikliniki – wzniesiony w latach 1895 – 1896 na potrzeby szpitala miejskiego. Od 1914 r. do 1945 r., jako Dom Miejski, był użytkowany przez różne miejskie instytucje, m.in. Miejski Urząd Budowlany i Mieszkaniowy, Zarząd Gruntów, Muzeum Miejskie (1914 – 1929), Koszalińską Czytelnię Ludową, Miejską Kasę Chorych. Po wojnie, w latach 1945 – 1950, budynek pozostawał pod zarządem władz miejskich, od 1950 r. jest użytkowany przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji jako Zakład Opieki Zdrowotnej MSWiA. W 1987 r. dobudowano nowy gmach szpitala-polikliniki. 

14.  Kaplica św. Gertrudy – wzniesiona w 1383 r., poza murami miejskimi, początkowo pełniła funkcje kaplicy szpitalnej, a następnie – cmentarnej. W 1735 r. zamieniona na skład amunicji miejscowego garnizonu (zmiana dachu, zamurowanie otworów okiennych, rozebranie wieży). Na początku XX w. przywrócono kaplicy funkcje sakralne i poddano restauracji, odtwarzając pierwotny wygląd. Po II wojnie światowej pełniła funkcje magazynowe, mieściła się tu także Mała Scena Bałtyckiego Teatru Dramatycznego. W 1999 r. kaplica została przekazana parafii ewangelicko-augsburskiej i ponownie pełni funkcje sakralne. Wpisana do rejestru zabytków pod nr 103 dn. 24.08.1956 r.

Fot. Urząd Miejski w Koszalinie