Początki historycznych herbów miasta Koszalina związane są ściśle z własnością biskupów kamieńskich na Pomorzu Zachodnim. Miasto zostało lokowane w 1266 roku na prawie lubeckim przez ówczesnego biskupa kamieńskiego -Hermanna von Gleichen'a i uzyskało tym samym prawo do posługiwania się pieczęcią miejską z wizerunkiem biskupa stojącego w bramie miejskiej. Ta pierwsza pieczęć miasta Koszalina wykonana została jeszcze przed rokiem 1286, czyli wkrótce po lokacji miasta w 1266 roku. Średnica pieczęci wynosi 68 mm i przedstawia figurę biskupa Hermana von Gleichen'a, który przyznał miastu samorząd oraz sprowadził kolonistów. Biskup stojący w bramie pod trzema jakby kościelnymi łukami ubrany jest w strój pontyfikalny, na głowie ma infułę, w lewej ręce pastorał, prawa ręka uniesiona do błogosławieństwa. Nad bramą wznosi się wieża o dwóch oknach i szerokim trójkątnym daszku. Po bokach bramy, jakby podparte łukami muru, umieszczone są dwie tarcze herbowe, a na obydwu widnieje lew. Jest to rodowy herb hrabiów von Gleichen'ów, z których pochodził biskup Kamieński w latach 1250 - 1288 i fundator Koszalina, Herman. Takie wyobrażenie i godło najstarszej pieczęci miejskiej wykorzystywane było przez władze miejskie do 1440 roku.  

Drugie godło, późniejsze, bo z pierwszej połowy XIV wieku, wprowadzone także przez niemieckiego biskupa kamieńskiego, do którego Koszalin należał, przedstawia według reguł ikonograficznych położoną na misie ściętą głowę św. Jana Chrzciciela, patrona biskupstwa pomorskiego-kamieńskiego. Najstarsza zachowana pieczęć miejska z tym godłem pochodzi z wieku XIV i jest znacznie mniejsza (średnica 43 mm). Przedstawia płaska misę spoczywająca na podstawie, a na niej wprost ustawioną głowę ludzką z długimi lokami po bokach twarzy, Pieczęć taka została przywieszona do dokumentu z roku 1406. Jednak pieczęć w takiej formie znana też była z dokumentów z lat 1377 i 1498 i można przypuszczać, że w takiej postaci mogła występować nawet na początku XIV wieku (1333 r.), Godłem jest tu złożona na tacy głowa. W myśl reguł ikonograficznych głowa leżąca na misie symbolizuje męczeństwo św. Jana Chrzciciela, który jest patronem wielu miast, a także diecezji wrocławskiej i kamieńskiej. Rzeczą charakterystyczną jest fakt, że pieczęcie z postacią biskupa nie powtarzają się w kolejnych latach i dokumentach, ale ograniczają się do jednej, niezmiennej formy. Z tego też powodu to nie postać biskupa, ale głowa św. Jana Chrzciciela zamieszczona została w herbie miasta Koszalina. Motyw ten był powtarzany na wszystkich późniejszych pieczęciach Koszalina. Z początkiem XIX wieku, w dobie zmian ustroju miast pruskich, wprowadzona została nowa stylizacja tego herbu. Pieczęć z pierwszej połowy XIX w. przedstawia głęboką jamę, w której umieszczona została głowa św. Jana Chrzciciela. Nad głową zamieszczono motywy kwiatowo-liściaste, przypominające kielich, ponad którym umieszczona została infuła biskupia. Kielich sprawia wrażenie hełmu, a infuła klejnotu, tym bardziej, że w jedną i drugą stronę dookoła tarczy znajdują się splecione liście akontu, niby labry heraldyczne. Wizerunek ze ściętą głową św. Jana Chrzciciela jest pierwszym właściwym herbem koszalińskim, który był zrośnięty z miastem najdłużej, bo na przestrzeni przeszło 600 lat. Według reguł heraldycznych był on właściwym herbem Koszalina.