Dziś, łącząc się w zadumie nad trudnymi kartami polskiej historii, obchodzimy 42. rocznicę powstania wojskowych obozów internowania. To szczególna okazja, by przypomnieć o wydarzeniach lat 80., kiedy to tysiące naszych rodaków zostało pozbawionych wolności. W obozach internowania, poddani trudnym warunkom i pozbawieni podstawowych praw, polscy patrioci zmagali się nie tylko z codziennymi trudnościami, ale także z próbami złamania ich niezłomnego ducha.

Wojskowe obozy internowania były nie tylko symbolem represji, ale także próbą odebrania obywatelom ich marzeń o wolnej, niezależnej Polsce. Osadzeni tam ludzie musieli stawić czoła nie tylko trudnościom materialnym, ale i wyzwaniom psychicznym, które często zostawiały trwały ślad na ich życiu. Jednak mimo tak skrajnych doświadczeń, nie porzucili nadziei i wiary w przyszłość – w Polskę, która będzie wolna i szanująca godność każdego człowieka.

Naszym obowiązkiem, jako społeczności, jest pamiętać o tych, którzy poświęcili swoje życie i zdrowie w imię sprawiedliwości i wolności. Musimy dbać o to, by nigdy więcej nie dopuścić do łamania praw człowieka i prześladowania niewinnych ludzi.

Niech ta rocznica stanie się dla nas nie tylko chwilą refleksji, ale i inspiracją do działań na rzecz lepszego jutra. Pamięć o ofiarach wojskowych obozów internowania to nie tylko hołd, ale i zobowiązanie, byśmy wspólnie budowali świat, w którym szacunek dla drugiego człowieka i jego godności są wartością nadrzędną.

Pamiętajmy!