Szacuje się, że w Polsce żyje od 4 do 7 mln. osób niepełnosprawnych, w tym około 1,8 mln z dysfunkcją wzroku. Stanowi to duży odsetek osób, dla których korzystanie z oferty kulturalnej może być utrudnione.

Muzeum pozbawione barier staje się miejscem otwartym, przyjaznym, gdzie bezpośredni kontakt ze sztuką, historią, techniką wpływa na potencjał edukacyjny instytucji. Korzyści z takiego miejsca czerpią nie tylko osoby niepełnosprawne, ale każdy gość.

O dziejach naszego regionu świadczą głównie zabytki archeologiczne. Z uwagi na swoją specyfikę, należą do przedmiotów, z którymi kontakt bezpośredni gościa muzeum jest w zasadzie niemożliwy. Dlatego też stąd wynika szczególna trudność z ich udostępnieniem zwiedzającym z dysfunkcją wzroku. Tymczasem, osoby te podkreślają, szczególną wartość dotykania przedmiotów w procesie poznawczym.
Ta eksperymentalna wystawa ma celu pogodzenie potrzeb osób niepełnosprawnych z wymogami konserwatorskimi i charakterem obiektów archeologicznych. Z tego powodu postanowiliśmy zestawić ze sobą oryginalne zabytki z ich wiernymi odwzorowaniami. Efekt ten został osiągnięty dzięki zastosowaniu technologii skanowania trójwymiarowego oraz druku 3D.

Obiekty archeologiczne zostały zdigitalizowane, a ich wydruki przygotowane w Laboratorium Szybkiego Prototypowania Wydziału Architektury i Wzornictwa Politechniki Koszalińskiej.

Skaner optyczny, który został wykorzystany przy digitalizacji obiektów architektonicznych, cechuje się wysoką dokładnością, dzięki czemu stwarza możliwość tworzenia cyfrowych kopii materiałów dziedzictwa kultury materialnej, wiernych oryginalnej formie. Jest to proces nieinwazyjny, co sprzyja cyfryzacji obiektów również bardzo delikatnych.

Na wystawie przedstawimy 10 replik wykonanych w technice druku 3D. Każdy z nich będzie można wziąć do ręki i porównać z zabytkiem znajdującym się w gablocie na wystawie Pradzieje Pomorza.